Degene met wie de uitvoerder van een aikido-techniek oefent, noemen we ‘uke’. Het ‘vallen’ of een klem ondergaan noemen we ‘ukemi nemen’. Ukemi doen is onjuist taalgebruik maar hoe wordt je een goeie in ‘ukemi-nemer ? ‘. Ten eerste- ik spreek uit ervaring- is een zekere aanleg handig, wil je er geen decennia over doen om dit een beetje te leren. Maar, wát leer je dan? Als uke neem je initiatief, je geeft iemand bv. een klap ( zonder ‘door’ te slaan) en dan is het zien hoe de techniek die erop volgt gaat lukken.
Een kunst op zich
In die fractie van een seconde dat het eerste contact er is, zal een goeie uke in staat zijn om het contact ín de daarop volgende bewegingen fysiek en ultra-actief te volgen zonder een bepaalde richting te geven. Dat is pas écht volgen en een kunst op zich. Een goeie uke is altijd een goeie aikidoka, maar andersom geldt dit niet. Wie ook een erg goeie uke is, is Dick Willems Sensei, echter hij moest afgelopen weekend examen doen. Dat ging zoals verwacht uitmuntend, mede dankzij Johanneke en Ivar, die bekend staan om hun ver-ontwikkelde ukisme. ( Mmm… ik weet niet of dit taalkundig door de beugel kan. )
Blijven oefenen
Eén van de oefeningen die Dick Sensei soms geeft, is in suwariwaza op z’n allerlangzaamst vooruit rollen. Als je dit kan, probeer eens halverwege op je rug geheel tot stilstand te komen. Echt, het is mogelijk voor sommigen… Gewoon proberen dus !
| Vind je dit een leuk artikel ? Deel het op je socials – Aikido moet bekender worden ! 🙂
Schrijf je liever zelf een verhaal of bericht en heb je geen zelfgemaakt beeld voor erbij ?
Het beeldarchief van Aikinokawa is groot, dus neem contact met mij op :-). |